 |
| ΤΟ ΕΡΓΟ ΔΑΝΕΙΣΤΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ http://dimotiko-agkairias.blogspot.com |
"Mη φωνάζεις τόσο δυνατά, θα σε ακούσει όλη η γειτονιά... Mόλις μαθεύτηκε το νέο μαζεύτηκε όλη η γειτονιά... Γίναμε ρεζίλι στη γειτονιά... Ντρέπομαι τη γειτονιά" είναι μερικές φράσεις που όλοι μας έχουμε ακούσει κυρίως από μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους.
Η γειτονιά είναι κάτι περισσότερο από τμήμα ενός οικιστικού συνόλου με ασαφή όρια και περιορισμένο αριθμό σπιτιών, χτισμένων το ένα κοντά στο άλλο. Είναι ο μικρόκοσμος μας, εκεί που χαράζουμε οικείες διαδρομές και συναντάμε οικεία πρόσωπα. Εκεί βρίσκεται το σπίτι μας, η οικογένειά μας, τα αγαπημένα μας πρόσωπα, οι φίλοι μας. Είναι το περιβάλλον στο οποίο γεννιόμαστε, ζούμε, εξελισσόμαστε.
Κάποτε η γειτονιά για τους κατοίκους μιας περιοχής ήταν όλος ο κόσμος, η εικόνα του εαυτού τους και των γύρω τους. Για τον λόγο αυτό, έδιναν ιδιαίτερη σημασία τόσο στην αισθητική όψη της, όσο και στην κοινωνική δομή της, αναπόσπαστο μέρος της οποίας ήταν και οι ίδιοι.
Όμως ο κόσμος αλλάζει, οι πόλεις αλλάζουν, οι γειτονιές αλλάζουν.
Στις μικρές και μεγάλες πόλεις κατοικούν περισσότεροι άνθρωποι απ΄ ότι στις αγροτικές περιοχές.
Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μιας χώρας συγκεντρώνεται στα αστικά κέντρα. Αυτό έχει σαν συνέπεια την υποβάθμιση του περιβάλλοντος η οποία μεταφράζεται σε πυκνή οδική κυκλοφορία και συμφόρηση, σε ηχορύπανση, σε ψυχοφθόρο συνωστισμό, σε αύξηση του πληθυσμού σε βαθμό που να ενισχύεται η άναρχη δόμηση.
Μετατρέψαμε το περιβάλλον που ζούμε και τις γειτονιές μας σε χώρους όπου κυριαρχούν το τσιμέντο και τα αυτοκίνητα. Οι ελεύθεροι χώροι για να παίζουν τα παιδιά τείνουν να εκλείψουν. Τα πεζοδρόμια είναι μικρά και τις περισσότερες φορές κατειλημμένα από μηχανάκια και κάθε είδους εμπόδια.
Οι πεζόδρομοι, και οι ποδηλατόδρομοι, σπανίζουν. Δέντρα ή παρτέρια με λουλούδια είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Οι παιδικές χαρές είναι παραμελημένες. Οι υποδομές για την μετακίνηση και διευκόλυνση των ατόμων με αναπηρίες έχουν επικεντρωθεί στους κεντρικούς δρόμους.
Μικρές εστίες ανάσας θα τολμούσε κανείς να πει ότι είναι τα άλση και οι πλατείες που όμως έχουν να καλύψουν τις ανάγκες μεγαλύτερου σε αριθμό πληθυσμού και όχι τις απαιτήσεις μιας γειτονιάς. Βυθισμένοι στον ατομικό μας μικρόκοσμο, δυστυχώς αδυνατούμε να αφουγκραστούμε τις ανάγκες της γειτονιάς μας και να αποκωδικοποιήσουμε τα οπτικά μηνύματα που καθημερινά μας στέλνει.
Ίσως η δημιουργία μικρών και ευέλικτων κέντρων περιβαλλοντικής ενημέρωσης και δράσης να βοηθούσε στην ευαισθητοποίηση των κατοίκων. Ο χώρος που ζούμε, η φροντίδα του, η καθαριότητά του, η αισθητική του βελτίωση, είναι υπόθεση όλων μας. Η καλυτέρευση της ποιότητας ζωής και της καθημερινότητάς μας στηρίζεται στις μικρές προσπάθειες που κάνει ο καθένας από εμάς αλλά και όλοι μαζί σαν σύνολο.
Σέβομαι τη γειτονιά μου σημαίνει σέβομαι την πόλη μου, τον κόσμο, μα πάνω από όλα σέβομαι τον εαυτό μου και το διπλανό μου.
Ήρθε η ώρα να αντιληφθούμε ότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι και όλοι μπορούμε να συμβάλουμε στην βελτίωση του μικρόκοσμού μας, της γειτονιάς μας!
Ήρθε η ώρα να δράσουμε!
Βοηθήστε και εσείς στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης!
Βοηθήστε και εσείς να κάνουμε τη γειτονιά μας καλύτερη!
Πώς; Μέσω της τέχνης!!!
Επιστρατεύστε μαρκαδόρους, μολύβια, πινέλα, χρώματα, χαρτιά, υλικά ανακύκλωσης, φυσικά πολλή φαντασία και δημιουργήστε τα δικά σας έργα.
Το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης και το Οίκαδε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Τράπεζας Κύπρου διοργανώνουν τη σχολική χρονιά 2011 -2012 Πανελλήνιο Μαθητικό Καλλιτεχνικό Διαγωνισμό με θέμα:
«Η γειτονιά που θα ήθελα...»
Ο διαγωνισμός στοχεύει στο να συμβάλει μέσω της τέχνης στην περαιτέρω ευαισθητοποίηση των μαθητών σχετικά με την αξία της γειτονιάς για τον άνθρωπο και για το περιβάλλον, τα προβλήματα που προκύπτουν και τους τρόπους για να αντιμετωπιστούν.
Η γειτονιά είναι κάτι περισσότερο από τμήμα ενός οικιστικού συνόλου με ασαφή όρια και περιορισμένο αριθμό σπιτιών, χτισμένων το ένα κοντά στο άλλο. Είναι ο μικρόκοσμος μας, εκεί που χαράζουμε οικείες διαδρομές και συναντάμε οικεία πρόσωπα. Εκεί βρίσκεται το σπίτι μας, η οικογένειά μας, τα αγαπημένα μας πρόσωπα, οι φίλοι μας. Είναι το περιβάλλον στο οποίο γεννιόμαστε, ζούμε, εξελισσόμαστε.
Κάποτε η γειτονιά για τους κατοίκους μιας περιοχής ήταν όλος ο κόσμος, η εικόνα του εαυτού τους και των γύρω τους. Για τον λόγο αυτό, έδιναν ιδιαίτερη σημασία τόσο στην αισθητική όψη της, όσο και στην κοινωνική δομή της, αναπόσπαστο μέρος της οποίας ήταν και οι ίδιοι.
Όμως ο κόσμος αλλάζει, οι πόλεις αλλάζουν, οι γειτονιές αλλάζουν.
Στις μικρές και μεγάλες πόλεις κατοικούν περισσότεροι άνθρωποι απ΄ ότι στις αγροτικές περιοχές.
Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μιας χώρας συγκεντρώνεται στα αστικά κέντρα. Αυτό έχει σαν συνέπεια την υποβάθμιση του περιβάλλοντος η οποία μεταφράζεται σε πυκνή οδική κυκλοφορία και συμφόρηση, σε ηχορύπανση, σε ψυχοφθόρο συνωστισμό, σε αύξηση του πληθυσμού σε βαθμό που να ενισχύεται η άναρχη δόμηση.
Μετατρέψαμε το περιβάλλον που ζούμε και τις γειτονιές μας σε χώρους όπου κυριαρχούν το τσιμέντο και τα αυτοκίνητα. Οι ελεύθεροι χώροι για να παίζουν τα παιδιά τείνουν να εκλείψουν. Τα πεζοδρόμια είναι μικρά και τις περισσότερες φορές κατειλημμένα από μηχανάκια και κάθε είδους εμπόδια.
Οι πεζόδρομοι, και οι ποδηλατόδρομοι, σπανίζουν. Δέντρα ή παρτέρια με λουλούδια είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Οι παιδικές χαρές είναι παραμελημένες. Οι υποδομές για την μετακίνηση και διευκόλυνση των ατόμων με αναπηρίες έχουν επικεντρωθεί στους κεντρικούς δρόμους.
Μικρές εστίες ανάσας θα τολμούσε κανείς να πει ότι είναι τα άλση και οι πλατείες που όμως έχουν να καλύψουν τις ανάγκες μεγαλύτερου σε αριθμό πληθυσμού και όχι τις απαιτήσεις μιας γειτονιάς. Βυθισμένοι στον ατομικό μας μικρόκοσμο, δυστυχώς αδυνατούμε να αφουγκραστούμε τις ανάγκες της γειτονιάς μας και να αποκωδικοποιήσουμε τα οπτικά μηνύματα που καθημερινά μας στέλνει.
Ίσως η δημιουργία μικρών και ευέλικτων κέντρων περιβαλλοντικής ενημέρωσης και δράσης να βοηθούσε στην ευαισθητοποίηση των κατοίκων. Ο χώρος που ζούμε, η φροντίδα του, η καθαριότητά του, η αισθητική του βελτίωση, είναι υπόθεση όλων μας. Η καλυτέρευση της ποιότητας ζωής και της καθημερινότητάς μας στηρίζεται στις μικρές προσπάθειες που κάνει ο καθένας από εμάς αλλά και όλοι μαζί σαν σύνολο.
Σέβομαι τη γειτονιά μου σημαίνει σέβομαι την πόλη μου, τον κόσμο, μα πάνω από όλα σέβομαι τον εαυτό μου και το διπλανό μου.
Ήρθε η ώρα να αντιληφθούμε ότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι και όλοι μπορούμε να συμβάλουμε στην βελτίωση του μικρόκοσμού μας, της γειτονιάς μας!
Ήρθε η ώρα να δράσουμε!
Βοηθήστε και εσείς στην ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης!
Βοηθήστε και εσείς να κάνουμε τη γειτονιά μας καλύτερη!
Πώς; Μέσω της τέχνης!!!
Επιστρατεύστε μαρκαδόρους, μολύβια, πινέλα, χρώματα, χαρτιά, υλικά ανακύκλωσης, φυσικά πολλή φαντασία και δημιουργήστε τα δικά σας έργα.
Το Μουσείο Ελληνικής Παιδικής Τέχνης και το Οίκαδε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Τράπεζας Κύπρου διοργανώνουν τη σχολική χρονιά 2011 -2012 Πανελλήνιο Μαθητικό Καλλιτεχνικό Διαγωνισμό με θέμα:
«Η γειτονιά που θα ήθελα...»
Ο διαγωνισμός στοχεύει στο να συμβάλει μέσω της τέχνης στην περαιτέρω ευαισθητοποίηση των μαθητών σχετικά με την αξία της γειτονιάς για τον άνθρωπο και για το περιβάλλον, τα προβλήματα που προκύπτουν και τους τρόπους για να αντιμετωπιστούν.
Περισσότερα για τους όρους συμετοχής και αιτήσεις εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου